De tijd vliegt!

Lieve allemaal,

Hier al weer mijn laatste verhaal van uit Malawi. De 2 maanden zijn voor bij gevlogen en het is best wel gek dat je nu al weer aan nieuwe reis gaat beginnen. We gaan van uit Blantyre met een bus naar Johannesburg en van uit daar naar Kaapstad. Dit word een reis van 55 a 60 uur.. Pff erg lang, maar een vliegticket van uit Malawi naar Zuid-afrika was ons echt te duur af. De bedoeling is dat we 4 a 5 dagen in kaapstad blijven en dan langs de kust richting Durban reizen. We hebben eigenlijk maar 2 weken de tijd, maar we hebben nu al besloten dat we er een week bij aanplakken anders kunnen we nooit alles zien en doen wat we graag willen. Dan beginnen we maar een week later op het project.

Nou nu nog even terug komen op de Afgelopen weken/maand. Week 5 begon wel een beetje bizar. Tijdens de vergadering vertelde wij dat Steve onze bewaker ( We hebben hier s’nacht iemand die op ons huis past aangezien er veel inbraken zijn geweest bij de vrijwilligers huizen) deed zijn werk totaal niet deed en dat die elke nacht om 1 uur al naar huis ging en dit hadden we al een paar x met hem besproken. En ja wij hadden iets van als die dan toch weg gaat s’nachts dan kunnen we net zo goed geen bewaker hebben bij huis want we moeten daar wel voor betalen (zuinig Nederlanders :P.) Steve werd tijdens de meeting er bij geroepen en is per direct ontslagen zonder enig gesprek of iets.. Pff dit voelde wel een beetje lullig mja was ook wel weer typisch om te zien. Wij hebben het gelukkig wel met hem besproken. Verder was er die week erg veel onrust tussen de kinderen. Dinsdag ben ik met Timo naar de stad geweest aangezien Frankie uit het center was weg gelopen na dat hij de dvd speler die de vorige vrijwilligers hadden gekocht voor het center kapot had gemaakt. Hij was bang voor de reactie van de andere kinderen en voor ons. Gelukkig hebben wij hem dinsdag op straat terug gevonden en lang met hem gepraat waarom hij dit heeft gedaan. Nu bleek dus dat hij dvd wou kijken en niemand was er dus dacht hij dan haal ik hem er zelf wel uit en toen viel de dvd speler op de grond. ( ze mogen alleen maar tv kijken als de huisvader is) Ook gaf hij aan dat hij zich niet veilig voelde in het center omdat hij geen klik had met de andere jongens ( dit ligt deel ook zelf aan deze jongen aangezien hij vrij agressief kan reageren en stiekem kinderen pest achter onze rug om.) Hij wou graag per direct gere-integreerd worden. Wij hadden iets van dit is onmogelijk want hij woont erg ver weg en we wisten nog niet precies wat zijn thuis situatie was. Ma we hadden met hem afgesproken dat we woensdag met het team gingen overleggen hoe en wat. Woensdag kwamen we op project aan en Frankie was de was aan het doen en deelde mee dat die of vandaag naar huis ging of hij weer de straat op ging. Actie ondernemen dus. We hebben hem uitgeschreven op school, social welfar gebeld of die contact wouden opnemen met de social worker in zijn woon plaats. Iris, Edna, Timo en Aubry zijn met Frankie mee gegaan. Dit was 2,5 uur rijden van Zomba en een erg afgelegen achter af gebied met 6 ´huizen´. Ze hebben Frankie naar een tante gestuurd van hem. De politie is het laatste stuk met hun mee gereist en heeft de hele buurt maar even verteld dat Frankie nu de verantwoording is van iedereen. Ook hebben ze hem op nieuw in geschreven op school wat ook wel weer een uur lopen daar vandaan was. Dit was een bijzonder dag en is voor Afrikaanse begrippen erg veel gebeurd in een dag, de baas was dan ook zo verbaast dat dit allemaal gelukt was dat we van hem de dag er op de volgende moesten re-integreren dit is niet gelukt aangezien die jongen absoluut niet naar huis wou omdat zijn stief vader hem mishandelde. En het verhaal was ook zo anders dat het compleet onmogelijk was. Het een kan totaal niet met ander vergelijken worden en wat mij het hardste tegen valt is het aantal re-integratie. Je kunt zo ongelofelijk veel gesprekken aan gaan maar er is altijd wel een reden waarom een kind niet naar huis kan. Dat is echt wel het moeilijke van dit project. Ook omdat je ziet dat de jongens super gemotiveerd zijn en op school en met de educatie’s die wij geven en met de carpentry lessen of gewoon het voetballen.

Donderdag avond kreeg ik kookles van Willerd onze huisvader. Sjaak een jongen van het andere project kwam bij ons eten. Hij ging Azungu soep maken ( tomaten soep maar volgens onze huisvader en bewaker was de soep gewoon bedoeld voor blanke). Dat is trouwen ook iets waar ik me super om verbaas het verschil tussen blank en zwart is toch wel groot in de ogen van de mensen hier. Dit komt denk ik omdat het voor de meeste mensen best wel bijzonder is om een blanke te zien. Je word ook vaak zat op straat aangehouden met de vragen: How is your live? Give me my bottel, give me my money. Can I touch you?

Het weekeind erop gingen we vrijdag avond met z’n 10en uit ook Willerd en James gingen met ons mee! Dit was echt geniaal. Ik dans hier altijd op blote voeten en dit was dan ook de eerste x dat me slippers zijn gejat dat was niet kei slim aangezien ik die dag er op, op safari ging en ik geen slippers meer had. Gelukkig was ik op tijd wakker en heb ik nog even nieuwe slippers gekocht van 50 cent. Daarna gingen we op Safarie. We begonnen op een boot waar we die nacht ook hebben geslapen. Vanaf die boot gingen we op een kleiner boot en verder het ‘ park’ in. We hebben super veel hippo’s, olifanten, krokkodillen, antilopers, waterbokken, gazelle, waterbuffels en heel veel verschillende vogels gezien. S’avond hebben we erg lekker gegeten op de boot. Dat wou ik trouwens ook nog steeds vertellen het eten is hier kei goed en ik heb me zorgen gemaakt om niets. Wel sta ik hier al bekend als afval bak. Mja het kan natuurlijk ook zijn dat de andere allemaal weinig eten! :P s’avond hebben we sterren gekeken en gezellig gekletst. De dag erop gingen we om 5 uur in de morgen al weer terug met de boot. Van uit daar deden we een land safarie. Dit was ook erg mooi! Zondag avond zijn we uit eten geweest al vast voor Iris verjaardag. Wat ik al zij zo slecht heb ik hier nog niet.

De week erop begon weer met een meeting. Net als alle andere meetings was dit weer een pittig meeting. Ik denk zelf dat je in de meetingen als Nederlandse vrijwilligers veel kunt inbrengen aangezien wij het lef hebben om dingen te zeggen tegen de baas. Waardoor we ook hopen dat de locale vrijwilligers in zien dat dit erg belangrijk is. Die middag hebben Edna Julie en ik vrij genomen omdat we inkopen moesten doen voor de surprise party van Iris en Aubry aangezien zij de volgende dag jarig was en Aubry donderdag. We hebben samen met onze huisvader en Timo een surprise party georganiseerd dit was erg gezellig en ze waren beide stom verbaast.

Woensdag ochtend na het feest waren Timo en Aubry beide niet aanwezig hun excuus was dat ze een relaxt dag nodig hadden naar het feestje en dat terwijl ze 1 uur s’ nacht zeker wel in bed lagen. Haha zou je in Nederland is moeten doen. Mja de mensen zitten hier wel is makkelijker in elkaar en wat vandaag niet gebeurd komt morgen wel.
Die laatste zin was wel heel letterlijke aangezien de dag erop alles in een dag moest gebeuren. School visit, streetoutreach, adressen / telefoonnr vragen bij socialwelfar van verschillende familie’s Yamicanie’s tante, Pido familie China moeder en tante .Dat is best veel want je moet je bedenken dat je overal naar toe moet lopen. Ook hebben we die middag weer gevoetbald. Eindelijk weer want dit hadden we al 2,5 week niet gedaan aangezien de bal kapot was. En er was geen geld voor een nieuwe. Achteraf kwam Rodgers aanzetten dat hij thuis nog 4 voetballen had liggen. Dat voetballen blijft super leuk die kinderen zijn super uitgelaten en mega enthousiast!

Vrijdag begon ons weekend al weer.. pff lijkt wel alsof ik alleen maar weekend aan het houden ben. Vrijdag gingen we weer naar cape meclear. Dit is die plaats waar ik al eerder was geweest en waar ik toen ziek ben geworden vandaar dat ik er nog een keer heen wou.( en ja stiekem gewoon omdat het super relaxt is). Vrijdag, zaterdag en zondag heerlijk rond gestuiterd op de baan en de Tjoep! En verder twee avonden uitgeweest. Gewoon erg gezellig met de hele groep!
Nou naar al dat relaxen konden wel weer starten met een nieuwe week. We deden deze week zo als gewoonlijk weer de schoolvisit. Maar deze week waren de tussen examen’s gestart. Dit was wel goed om eens een beeld te krijgen per kind hoe ze het nou doen. Edna wyness en ik gingen naar ccap daar zitten Stefano, George en Mada op. Stefano kon totaal niet mee komen en maakte super veel fouten. Toen wij op bezoek kwamen werd stefano er bij geroepen. Hij kwam netjes op de knieen zitten voor de leraar ( dat is hier heel normaal). De leraar spreekte hem streng toe. wij zaten er echt zo bij van uh wat gebeurd er nu dan? Nu bleek dus dat de juf even had verteld dat die beter ze best moest doen omdat hij de kans heeft gekregen om naar school te gaan. Dit voelde wel een beetje lullig en toen dacht ik nog bij mezelf wat een geluk heb ik toch gehad dat ik met mijn leerproblemen in Nederland zat. Wij probeerde die leraar uit te leggen dat hij echt zijn best deed en dat hij vaak zat met school bezig was. ma dat het misschien te moeilijk voor hem was. De leraar zij heel dreug ja natuurlijk is het te moeilijk hij is begonnen in klas 3 en hij heeft niveau van klas 1 hij heeft veel te veel gemist. Discussie gesloten. Toen wij terug kwam in het center bleek dus dat op elke school een kind zat die totaal niet mee kon komen. Nu hebben wij besloten aan de hand van een tip die een leraar op school gaf om bijlessen te gaan geven met een parttime leraar die gewoon in het center langs komt. We hebben dit afgelopen maandag besproken met het hele team en dinsdag kwam er al een leraar langs we hebben contract opgesteld en aan de hand van mijn donatie geld die ik gekregen heb van aantal mensen krijgen ze nu 2 x per week een uur les per kind. Dus de leraar geeft 6 uur les per week. We zetten dit nu eerst voor 3 maand vast zodat we kunnen kijken hoe het gaat en of de kinderen voortgang boeken.

De volgende dag gingen Edna, Timo en ik op huisbezoek bij China Tante. Aangezien er 2 verhalen rond gaan over hem word het tijd dat we er achter komen welk verhaal klopt. We hebben poos met de tante gepraat en zij vertelde dat China moeder in de prostitutie zit en dat de vader onbekend is. zelf had zij 9 kinderen en was haar man overleden dus ze zag geen mogelijkheid om China een huis te bieden. Ook vertelde ze dat China een aantal ooms had maar dat die te arm waren en hele dagen aan het werk waren. Maandag in de vergadering hebben we besloten om pleegouders te zoeken.

Donderdag was ook wel weer een vreemde ochtend. Toen we in het center aankwamen zaten daar in eens 2 nieuwe jongens. Rodgers had ons aan het begin van de maand verteld dat de bedoeling van deze maand was om zoveel mogelijk kinderen te re-integreren. En dat we niet op nieuw kinderen van straat mogen halen omdat het center te vol zit en er niet genoeg geld is voor eten wanneer te veel kinderen er zijn. nu bleek dat hij deze nieuwe jongens had gebracht. Hij verteld dat ze om hulp kwamen vragen en ja hier in Malawie hebben ze het woord nee nog niet echt uitgevonden. ( Dit is het zelfde wanneer je een taxi belt, een taxi chauffeur zegt nooit nee zo komt het nog wel eens voor dat je 3 kwartier tot een uur moet wachten voor dat die tijd heeft maar daar kom je achteraf pas achter). Nou aangezien de vakantie hier aanbreekt had het geen zin om die kinderen nog op school te laten inschrijven want de kans dat ze weg zijn na de vakantie is groot. Wel hebben we de kinderen ingeschreven in het center zodat we hun gegevens hebben en we de reden weten waarom ze op straat leven. Daarna hebben we een lijst gemaakt met alle boodschappen er op van een hele maand met prijzen er achter zodat we inzicht krijgen in wat er nodig is voor de basis dingen. Die middag hebben we weer gevoetbald met de jongens! S’avond was het 5 december en hebben we met alle vrijwilligers en met Jan de regiocoördinaat sinterklaas gevierd in pakachere.

Vrijdagochtend hadden we Reporting je schrijft dan alles op wat er die week is gebeurd voor de administratie. Daarna waren we al weer vrij. Wij hadden ons dit weekend opgegeven om te helpen als vrijwilligers op een festival. We zouden helpen klaar zetten en achter de bar staan. Daar voor mochten we gratis over nachten in een lodge. Nou ik kan wel zeggen dat dit mijn meest bizarre weekend hier was een weekend wat ik niet had willen missen maar ook een weekend wat ik niet over zou doen. Vrijdag middag gingen we met een public busje richting lionwe. Daar zouden we worden opgehaald door de lodge eigenaar. Dit was niet het geval. Naar 1,5 uur al kaartend wachten in een berm besloten we zelf maar eens in actie te komen. Op de fiets taxi naar de lodge. Dit was super grappig. Het fesival was uiteindelijk in de middle of nowere Wanneer we aan iemand vroegen weten jullie waar het festival is had iedereen geen idee. Uit eindelijk kwam we in het nationale park uit bij een lodge. Vet mooi en super gaaf midden tussen de olifanten. Die avond leerde we de mensen van de organisatie kennen en hebben we met hun gegeten. Echt een stel compleet gestoorde mensen bij elkaar. En ze waren ook zowat allemaal blank of vet rijke negers dus dat waren even totaal ander soort mensen dan wij gewend waren. De volgende dag begonnen we met opbouwen. We waren gewaarschuwd dat het festival/feest tot maandag middag kon duren.. nou daar had niemand super veel zin in. Het opbouwen was erg gezellig en s’middag om 2 uur begon het we hadden allemaal taken gekregen om paar uur bij de gate of achter de bar te staan. Op gegeven kwam er een groot varken in een kruiwagen er aan dat werd ons avond eten. Het varken werd in de grond gestopt en er werden bananen bladeren over heen gedaan daar boven op kwam zand en werd een vuur gemaakt. Een5 uur later graafde ze het varken weer op en konden we hem op eten. Nou dit was nou niet meteen het lekkerste eten. Het varken opzich was niks mis mee maar varkensvlees met zan,d smaakt toch minder. Uiteindelijk lagen we rond 4 uur half 5 in bed en volgende dag hebben we weer geholpen met afbreken. Zondag avond zijn Iris Robert en ik nog naar een typische Afrikaanse pizzeria bij Zomba in de buurt geweest.

De laatste week breekt aan echt super maf om nu langzaam alles af te tellen. De tijd is echt voorbij gevlogen! Maandag hadden we weer een meeting en hebben we een collage gemaakt voor de jongens als afscheid´s cadeau ook hebben we boodschappen gedaan voor de disco die we donderdag avond gaan hebben met de jongens in het center. Dinsdag bleek Pido weer op nieuw aan het werk te zijn op straat dit is een week geleden begonnen. Timo,Juli en ik hebben hem in zomba weer van straat gehaald en met hem gepraat. Hij beweerde dat hij geld wou sparen om kerst kleren te kunnen kopen. We weten niet zeker of dit waar is. Maar we hebben hem op nieuw verteld dat hij moet luisteren naar de regels op het center. niet de stad in en verplicht elke dag naar school zo niet dan hangen er consequenties aan. Hij lachte alles weg en nam het totaal niet serieus. Meestal zijn hun excuses wij zijn hier toch vrijwillig. S´middag hadden we een educatie over relaties en sociale omgang dit sloot er mooi op aan. Maar tijdens de educatie staat Pido op en rent zo het center uit en was nergens meer te bekennen. Het is erg leuk om te zien hoe de jongens op de educatie reageren. Toen de educatie was afgelopen kwam er nog een oudstraat langs die op afgestudeerd was op de secundair school hij heeft genoeg punten om na de universiteit te gaan en dit gaat hij ook doen. Deze jongen ging aan de kinderen vertellen hoe belangrijk school is. En hoe hard je er voor moet werken. Dit was erg interessant aangezien de jongens konden zien dat elke droom mogelijk is. Wel merkte we dat het voor de jonge jongens te moeilijk was om het te begrijpen en dat het nog te ver van hun afstand. Al met al was het een interessante middag. S´avond kwam Robbert nog langs om bij ons te eten.

Woensdag ochtend hebben we een gesprek gehad met team over pido en over de regels van het center. We hebben besloten om een groepsgesprek te houden om alle kinderen nog even op nieuw duidelijk te maken dat ze naar de huisvader en naar de locale vrijwilligers moeten luisteren wanneer dit word verwacht. Aangezien dit thuis ook zou moeten als ze daar zouden wonen. Alle kinderen waren het er over eens alleen Pido ging telkens in discussie. We hebben nog persoonlijk gesprek met hem gehad maar hij wou compleet niet luisteren. Uiteindelijk hebben we besloten dat hij niet mee mocht met voetballen zodat hij is moest nadenken over hoe hij bezig was (Nederlandse methode) en als hij nu nog 1 x naar zomba ging zonder dit te overleggen met de huis vader dan kon hij vertrekken. Daar schrok hij behoorlijk van. de andere kinderen begonnen ook een beetje dwarst te doen en wouden in een x niet meer voetballen. En dat terwijl we een competitie tegen Liyo (ander project van be-more) hadden georganiseerd. De weg naar het voetbal veld voelde ik me even helemaal alsof ik thuis was. aangezien het leek alsof ik een stel losgeslagen koeien aan het vangen was in plaats van een paar kinderen die ‘ moesten’ voetballen. Nou uiteindelijk toen we een stuk onder weg waren legde de andere kinderen er zich bij neer en werden ze gelukkig nog enthousiast! het voetballen was geniaal en mijn luide stem kwam goed van pas met aanmoedigen. De terug weg vertelde ik charles mijn zanga dat morgen mijn laatste dag was. ik had verwacht dat de huisvader dit al wel tegen de kinderen gezegd had ma dit was dus niet het geval. Hij schrok zich kapot en was compleet verslagen. Hij is in de eerste week gekomen en het is dus totaal niet in hem opgekomen dat wij ooit nog weer weg gaan. Ik knuffelde hem en toen begon hij te huilen dit vond ik echt ff super lastig. Daarna liepen we nog kwartier hand in hand en hij zij haast niets meer. Toen we op center waren ging ik nog met hem en paar jongens kaarten en Timo heeft toen nog ma ff aan alle jongens verteld dat morgen ons laatste dag is. Alle andere jongens vonden het ook jammer maar die wisten dit al van vorige keren. S’avond zijn we uit eten geweest met de huisgenootjes als afscheid! SUPER LEKKER!!:D

Nou vandaag is dus de laatste dag vanmorgen nog ff op center geweest en tante van yamicanie bezocht. Ook hadden de meeste kinderen al vakantie dus hebben we daar spelletjes mee gespeeld. Vanmiddag moesten we de laatste dingen regelen. Tas in pakken, cadeautjes kopen voor de kinderen en de locale vrijwilligers en me laatste verhaal schrijven/ plaatsen. Vanavond hebben we een afscheid’s disco met de kinderen in center, en daarna gaan we naar club G met alle locale en internationale vrijwilligers! Morgen gaan Emiel, Annejet en ik het zombaplateu beklimmen daarna gaan we met de bus naar Blantyer en vertrekken we zaterdagochtend om 8 uur met dus bus naar zuid-afrika! Mama miaaaaa nu heb ik het ook helemaal gehad en ga ik gauw stoppen ik denk dat jullie het lezen ook wel keer beu zijn!

Heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeel lieve groetjes en knuffel Nadine!!!!!!