Hectische / bijzondere week!

Lieve allemaal!

Zoo de eerste 1,5 week is al weer voorbij gevlogen!Mean wat een hectische week. Donderdag was het dan eindelijk zover de start van een geweldige reis en het afscheid. Met dubbel gevoel door de douanen maar ik stond al weer vrij snel met beide benen op de grond aangezien Emiel de instapkaarten kwijt was geraakt. Snel weer terug naar de douanen, even na gevraagd en zoeken in een bak waar allemaal rotzooi in zat en ja hoor daar lagen de instapkaarten! Gelukkig verliep de reis verder zonder problemen en naar veel geduld waren we dan eindelijk in Malawi! Van uit daar zijn we naar Mabuya kamp gereden met de taxi. Vet mooi hostel. Wij sliepen in en hutje met een strodak in een vet mooi tuin. Ook was daar een klein zwembad bij en verder een veranda en een pooltafel die gigantische scheef stond. Heerlijk om een weekeind door te brengen! Die dag kwamen er nog 4 andere vrijwilligers aan. We zijn met z´n 6en even Liongwe in geweest. S´avond zijn we met de 6 nieuwe vrijwilligers en de 7 oud vrijwilligers uit eten geweest. Hun hebben ons al van alles vertelt over hun evaringen. De dag er op kwamen de 6 andere vrijwilligers ook. Overdag hebben we lekker bij het zwembad gelegen en s´avond elkaar op de veranda tijdens een kaart spel een beetje leren kennen. De sfeer in de groep is echt super! Zondag was het dan zover we gingen eindelijk naar Zomba. Met 15 man in een busje voor 10 personen dit viel nog mee want ze hadden er ook al wel eens met 21 ingezeten. Naar 5,5 uur rijden door prachtig natuur waren we bij Pakachere aangekomen ons hostel. Daar leerde we de vrijwilligers kennen die er nog zaten. S´avond hebben we ons weekeind afgesloten om het kampvuur heen met een lekker koud biertje!

Maandagochtend kregen we introductie over Malawi en leerde we de baas van je project kennen ook moest je voorstellen en vertellen waarom je hier bent en wat je verwachtingen waren. Toen was het echt zover in het busje richting je project. Ik zit samen met Juli, Edna en Iris in het project. Smiddag hebben we boodschappen gedaan voor het eten en we hebben Lappas gekocht. Dit zijn rokdoeken die je moet dragen tijdens ´je werk´dit zijn echt super onhandige rot dingen, mja dat overleef ik ook wel weer! Aan het einde van de dag zijn we even naar het center gegaan waar de jongens wonen waar wij mee gaan werken. Echt super leuk en het contact met hun maken viel me gelukkig erg mee ik was bang dat ze erg terughouden zouden zijn. Savonds hebben we bij kaars licht gegeten omdat het stroom weer eens was uitgevallen. Net toen we het eten op hadden belde Emiel mij om te vertellen dat papa had gebeld. Ik schrok en dacht meteen zou het mis zijn met mama? Hij vertelde dat opa is overleden ik schrok me echt kapot en snapte er niks van ( ik was vast niet de enige) zo onverwacht! Je stelt je er wel een beetje op in dat het kan gebeuren ma eigenlijk wil je helemaal niet geloven dat het kan gebeuren.. Ik heb meteen met papa en mama gebeld ze legde me het uit en we hebben poos gepraat. Toch wel heel fijn dat je zo snel contact kunt hebben. De dag er op belde ze me weer en woensdag hebben we geskypt dit was erg fijn maar juist ook wel extra moeilijk elke keer! Als je hier zit is het echt gigantische lastig om te kunnen voorstellen dat hij er echt niet meer is. Maar als ik er over na denk ga ik hem echt verschrikkelijk missen de korte gesprekken overdag zijn humor en het overleggen en de verhalen en uiteraard zijn uitleggen want die waren altijd een stuk duidelijker dan die van papa(sorry papa). Gelukkig heb ik wel echt fijn afscheid van hem genomen en zijn opmerking ga ik nooit meer vergeten: ik ga je wel missen als je weg bent, maar je moet maar denken als je tussen de olifanten en de kamelen bent, God is bij je! Nou ik was zo verbaast dat was niks voor opa om zoiets zo open te zeggen!

Dinsdag begon mijn officiële eerste dag. Bruno een jongen die in het center zit was weer een poos op straat geweest omdat hij weg was gestuurd omdat hij te oud was ( dit was een redelijk vaag en rare fout van de Rodgers de baas)gelukkig naar veel overleg is hij weer terug gekomen. Wel moest hij opnieuw naar school dit werd erg lastig aangezien Bruno drugs verleden heeft en de scholen hem liever niet wouden. Maandag was Iris samen met Operie ( de lokale vrijwilliger) naar een school geweest waar Bruno wel naar toe mocht. De dag erop gingen wij er heen maar toen we aankwamen mocht het in een keer niet meer ( die school was een uur lopen.) Toen zijn we naar een ander school gegaan dichter bij de stad. Dit is wel een risico aangezien de kinderen dan eerder de neiging hebben om weer de straat op te gaan. We hebben een poos gepraat met de directeur en die stuurde ons door naar de leraars. Als zij het goed vond om Bruno weer in de klas te nemen mocht hij blijven anders niet! je staat daar echt kei hard te hopen dat het kan en op je mooist te lachen naar die mensen zodat je hoopt ze te kunnen overtuigen! En gelukkig hij mocht blijven dus konden wij weer terug naar de directeur om hem in te schrijven! Nou toen dat geregeld was konden we weer terug lopen in de branden zon! S’middag hebben we van 12 tot 2 vrij aangezien dan echt te warm is om wat te doen. Die middag kregen we nog een paar uur lang informatie over Bwalo over ons heen van Rodgers. Dit vond ik wel redelijk pittig aangezien zijn Engels vrij onduidelijk is en mijn Engels alles behalve perfect!

De 23ste gingen we de straat op om Frankie te zoeken want die is overgehaald om weer de straat op te gaan door Andrea. Andrea is erg slim en bazige jongentje die kinderen steeds weer overtuigd dat het op straat beter is. Hij heeft de kinderen redelijk onder de duim dus ze doen al vrij snel wat hij zegt. We gingen dus even naar Zomba lopen ( 1,5 uur berg af ) onderweg kwamen we Stefan en George tegen Operie ging er een poos mee praten Stefan bleek al 3 weken gelden te zijn weglopen/ of meegenomen door Andrea. Hij wou wel graag mee George zijn broer wou niet mee. We waren onder weg naar Rodger kantoor toen er een boze jongen op ons afkwam hij begon te schreeuwen tegen Stefan en na 3 minuten liep Stefan met hem mee hij kreeg een paar klappen van hem. Het bleek zijn oudste broer te zijn en Stefan moest voor hem bedelen. Bij Rodger kantoor aangekomen bleek dat iedereen wist van bestaan van die broer en iedereen wist dat we langs hem kwam. Typies Afrika om dan te weten van probleem maar er niks mee te doen! Nou toen we bij het kantoor waren geweest gingen we naar twee supermarkten kijken of daar Frankie was. Nou hij was er niet dus gingen we weer terug naar huis lopen( 1,5 uur de berg op). Dit was zeer frustreerde en een nutteloze dag in mijn ogen.. mja die zal ik nog wel meer tegen komen. S’middag heb ik geskypt met thuis dat was erg fijn en ze brachten me op de hoogte van wat er allemaal was afgesproken rond om de begravenis. Die avond toen en Edna en ik in bed lagen hebben we wel half uur dubbel van het lachen gelegen om hoe alles hier gaat dit was wel een fijne manier van de frustratie er uit gooien.

Donderdag was een super leuke dag s’ochtend toen we bij het project aankwamen zaten Stefan,George en Ischmael aan tafel. Heel raar. Stefan is weggelopen samen met George en hoe Ischmael er in een x was is me nog steeds de vraag hij heeft namelijk ook al eerder op project gezeten! Die ochtend stond familie bezoek op het programma. We liepen weer naar Zomba en gingen op zoek naar de broer van Male hij woont al een poos bij Bwalo. Na flink veel rond vragen hebben we hem gevonden. We kwamen er achter dat Male op straat is beland omdat zijn moeder hem beschuldigde van diefstal zijn broer Dan wist niet zeker of dit waar was. Dan was opzoek naar een huisje voor hem zelf hij vond het goed dat Male bij hem kwam wonen. Dit was super! Vrijdag middag zou hij langs komen om te kijken of het nog goed klikte en overleggen hoe en wat. Nou toen dat geregeld was liepen we weer 1,5 uur terug naar huis. Die middag gingen we voetballen eindelijk konden we de kinderen echt een beetje leren kennen. Het voetballen was geniaal ik heb me gigantische uitgesloofd en heb nog nooit zo fanatiek gevoetbald. Die kinderen waren beren fanatiek en ze voetbalde allemaal op blootvoeten wat een helden! Terug weg naar huis waren ze helemaal uitgelaten en wij de bij. Huppelend rennend danstent naar huis. In het center aangekomen kreeg ik nog van 4 jongens les in Chichewa. Ook hebben Pedru en ik al een mooi beat gemaakt samen. Pedru is nu al een beetje mijn maatje. Hij heeft 8 jaar op straat geleefd dus is niet de meest makkelijke jongen zowiezo merk je dat bij elk kind er een heel verhaal achter zit.En dat ze echt 2 kanten hebben. Dit was echt een geweldig dag en ik had nooit van mezelf verwacht dat ik ooit weer zin kon hebben om te voetballen. Maar bij deze kan ik niet wachten tot het dinsdagmiddag is.

Vrijdagochtend gingen we weer naar Zomba lopen nu gingen we praten met de sociaal worker. Hij gaat de familie bezoek over nemen die verder weg zijn dan Zomba. Want veel families wonen te ver om te bezoeken. Nu ik dit zo opschrijf denk ik echt van mean als ik voor die tijd wist wat deze week de bedoeling was hadden we maar 1 x over na Zomba hoeven te lopen in plaats van dat we er 3 ochtenden mee kwijt te zijn. Logische plannen kennen ze niet echt. Toen we die vrijdag terug liepen kwamen we Andrea tegen samen met een ander straat jongentje charles. We hebben aan Charles gevraag of hij met ons mee wou komen en vertelt dat die na school kon en een slaapplek kreeg en andere jongens leerde kennen. Hij wou graag mee. Andrea die jongen waar ik het al vaker over gehad heb ging ook mee. Waarom en wat we precies met hem aan moeten is nog onduidelijk we hopen alleen van harte dat Charles er nog is na het weekeind. Charles is dus nieuw en nog nooit eerder bij Bwalo geweest! Dit was mooi om mee te maken dat het gelukt was om een jongen ze ver te krijgen nu hopen dat hij na school wil en dat hij weg blijft van de straat. Vrijdag middag zou een spannende middag worden. Pedru ouders zouden langs komen om met hem te gaan praten. Ook zou made broer langs komen om met z’n broertje te overleggen of samen wonen wat ging worden. De ouders en de broer zijn beide niet komen opdagen. Typies Afrika om iets af te spreken en niemand komt. Verder die middag hadden de kinderen houtbewerking. Maar het hout was op dus niemand deed wat. De leraar die betaald word was wel aanwezig maar hij zat op een stoel te kijken naar de kinderen. ondertussen waren wij maar een beetje aan spelen met de kinderen en filmpjes en foto’s maken dat vonden ze helemaal geweldig en ze wisten niet hoe raar ze moesten doen voor de camera. Maandag middag gaan we proberen houtbewerking weer een beetje op gang te krijgen. Vrijdagavond kwam iedereen van alle projecten weer bij Pakachere en hebben we rond het vuur elkaar verhalen vertelt en aangehoord. Super leuk! Ook hebben papa Wianda, Annika en Sander nog ff gebeld want die avond was condoleren dus was wel fijn om een beetje van mee te krijgen.
Dit weekeind zouden Emiel en ik eigenlijk weekeind weg gaan maar omdat ik de kans had om de begrafenis van opa te volgen via de computer zijn we in het hostel gebleven zowiezo na z’n week is een relaxt weekeind niet verkeerd. Het beeld was erg goed maar het internet erg traag dus helaas heb ik weinig mee gekregen van de begrafenis gelukkig is alles opgenomen en kan ik het thuis terug kijken. De mensen hier waren erg lief en behulpzaam. Emiel heeft mee gekeken naar de begrafenis dat was erg fijn anders voel je ook best alleen. Vanavond hoop ik dat het nog lukt om te skypen maar het word een beetje spannend aangezien de hele dag internet het al niet meer doet.

Het verhaal is echt mega lang geworden en ik snap dat jullie er niet allemaal door heen kunnen komen maar ik moest ff alles kwijt en vind het ook leuk om te bewaren!
Ohja ik zou het bijna vergeten te vertellen. Hier rond lopen als blanke is ook echt bijzonder. Iedereen voornamelijk kinderen roepen Azungu!!! AZUNGU!! En dan komen ze op je af en dan zitten ze helemaal aan je of pakken ze je hand en lopen ze een stuk met je mee. Ik ben dinsdag ook naar een basisschool geweest nou er kwamen echt 50 kinderen op je afgerend en iedereen keek naar je of zat vol bewondering aan je.. echt een vreemde gewaar wording…:O Wel grappig om eens mee te maken.

Het is ondertussen al zondag en we hebben nog steeds geen internet ik mocht even de dommel lenen om de familie te mailen dus dacht ik kan ik mooi ook ff snel blog plaatsen.

Nou ik stop er gauw mee!! Heel veel liefs Nadine!!!!!! :)