De eerste maand zit er al weer op!
Blijf op de hoogte en volg Nadine
16 November 2013 | Zuid-Afrika, Afrikaskop
Heey allemaal!!! :)
Hier weer een verhaal van uit Malawi! Ik heb weer van alles gedaan en ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen! Ik zit hier ondertussen al weer een maand. Het werk is nog steeds erg leuk en de weken erg afwisselend! Elke maandag beginnen we met een meeting en maken we plannen voor de komende week. De komende maand willen we ons focussen op home visit. Dat houd in dat we ouders, ooms tantes, broers en zussen proberen op te zoeken van het kind. En met een aantal gesprekken proberen we het kind weer naar ‘huis’ te krijgen. Bwalo blijft het school geld ondersteunen zodat we zeker weten dat de jongens niet weer de straat op gaan om voor de familie geld te verdienen! Dit controleren wij een paar keer in de week. Aan de hand van streetoutreachand school visit. We gaan de scholen langs en vragen hoe het gaat met kind op school en of hij mee kan komen met de lesstof. Ook checken we meteen of het kind wel daadwerkelijk op school is. Ook gaan we een paar keer per week de straat op en lopen we naar de stad. Om bij alle marken en supermarken te controleren of er kinderen aan het werk zijn! Dit laatste voelt voor mij altijd een beetje nutteloos. Wij zijn erg opvallend met onze blanke kleur dus vaak zien ze ons al eerder dan dat wij ze zien dus dan rennen ze er snel vandoor. Dus echt belangrijk voel ik me op zo moment niet :P. Ook is de bedoeling van streetoutreach dat je kinderen van de straat haalt die niet naar school gaan. Maar op moment zit het huis te vol en is er te weinig geld voor nog meer kinderen dus als wij kinderen zien moeten we ze gewoon laten lopen. Dit vind ik ook best lastig en redelijk kansloos dat we dan toch onze energie en tijd in streetoutreach stoppen. Mja zo ziet de baas het graag dus doen we dat maar. :P De baas wil eigenlijk dat we dat elke dag doen gelukkig hebben we hem al zover gekregen om het op 1 a 2 x in de week te laten.
We hebben vorige week individuele gesprekken gehad met elk kind. Dit was ook erg boeiend. We stelden vragen of ze na huis wouden, of ze het leuk vonden hier, of ze de straat misten, of ze vriendjes hadden in het center en of ze vijanden hadden ect. Aan de hand van dit gesprek hebben wij een voorlichting gemaakt over relaties, emoties en sociale omgang. Dit gaan we volgende week geven! Ook was dit gesprek handig om vaat te zetten achter de kinderen die erg graag naar huis willen. Mja waar ik ondertussen redelijk aan gewend raak vaat zetten achter iets is nou niet bepaald Afrika dus we nemen de tijd!
Op moment zijn we bezig om Pido ( een van mijn maatjes) terug naar huis te krijgen hij zit ondertussen al 9 maand in het center. Het gesprek met zijn vader en hem verliep redelijk goed zijn vader wou wel echt dat kon je goed zien. Maar Pido wist zich totaal geen houding te geven en lachte alles maar een beetje weg. Op een gegeven moment gaf hij aan dat hij wel naar huis wou ma dat hij niks met zijn stiefmoeder had. De vader beaamde dit en gaf aan dat dit wederzijds was. Erg lastig situatie. We hebben 4 a 5 x over geprobeerd met die stief moeder in contact te komen. Het excuus was dat ze van af s ’ochtend half 7 altijd naar de markt ging om te werken. Wij zijn 3 x over s’ochtend om 6 kwart voor 6 langs gegaan maar elke x toen ze wist dat wij kwamen was ze vroeger weg gaan. Nu zijn we opzoek naar een tante waar hij het over heeft gehad die eventueel voor hem wil en kan zorgen. Hier gaat waarschijnlijk weer behoorlijk wat tijd over heen!
Ook ben ik vorige week met Edna en Operie naar socialwelfar geweest. Deze organistatie heeft alle gegeven over de ingeschreven familie’s ook kunnen hun makkelijk contact leggen met ander districten. Aangezien niet alle jongens rond om Zomba wonen. Dit maakt het extra lastig want 4 jongens in het center willen erg graag (dit zeggen ze nu ma verander ook nog wel eens per dag) naar huis maar wonen te ver en wij hebben geen geld om ze te brengen. Ook hebben wij geen geld daar zelf elke keer naar toe te gaan om gesprekken aan te gaan met de ouders of andere familie leden. Dus ook daar blijven we redelijk in vast hangen. Er is nu besloten om het kind direct mee te nemen en uit te vogelen of het kind kan blijven financieel en sociaal gezien en zo ja dan blijft het kind direct zo nee dan nemen mee terug en zoeken andere familie’s. Hier keken wij best wel van op in Nederland duurt het integreren van z’n kind zeker een jaar en hier willen ze dat in een halve dag doen. Als ik dit ook vergelijk met Pido situatie (waar we al zo lang mee bezig zijn) kan ik me niet echt voorstellen dat het een succes word mja wie niet waagt wie niet wint!
Ook Mada een ander jongen op project gaat hopelijk deze maand bij zijn broers wonen. Dit heeft ook een aantal intersante gesprekken gekost maar hoe het er nu uit ziet wel succes vol en zien zijn beide broers en Mada het zitten! Vrijdag ( gisteren) hebben we een gesprek gehad met peter de broer van Mada. Nu kwamen er dus achter dat hun denken dat hij behekst is. Dit is voor ons wel lastig want tja die jongen mankeert niets in onze ogen en in de ogen van de lokale vrijwilligers ook niet. Ma we gaan er maandag in de meeting over hebben hoe nu verder.
Ook Charles mijn vriendje waar ik in het vorige verhaal over vertelde, dat we hem van straat hebben gehaald is gelukkig terug. Hij is een week weg geweest om een schone korte broek te halen van huis voor school ( dit horen wij als organisatie te kopen voor hem maar we kregen geen geld van Rodgers dus toen was hij op eens verdwenen). Iris en ik zijn die week naar Rodgers kantoor gegaan om hem duidelijk te maken dat dit niet kan. Helaas verzint hij allemaal excusen en geeft hij de lokale vrijwilligers de schuld. Dit doet hij waarschijnlijk omdat hij zich schaamt dat hij het financieel niet allemaal rond kan krijgen zo als hij dat wil. De vader van Charles is visser en hele dagen weg en zijn moeder is overleden. Dus dit word ook nog een lastige situatie.
Zo is over elk kind wel een totaal verschillend verhaal te vertellen en 1000 verschillende reden waarom ze op straat leven en voor ons zijn er wel 1000 reden waarom ze nog in het center zitten. Gelukkig kan ik de frustratie die er zijn wel weg lachen en me niet super druk om maken. Ik vind de middagen erg leuk met de kinderen spelen, houtbewerking, voetballen, dammen, kaarten dansen noem maar op. Van de week kreeg ik een compliment van de baas. Hij zij dat hij merkte dat alle kinderen erg gek met me zijn en ik ze een goed gevoel gaf. dit vond ik erg leuk om te horen en ik denk dat je daar ook je voeldoening uit moet halen. De ochtend is het erg gezellig met de lokale vrijwilligers en we doen ons best ook al voel ik me meestal gewoon een vakantieganger die wat van de wereld ziet!
De weekenden zijn ook echt super tof! Het 2e weekend dat ik hier was hebben we de Mulanje beklommen. Het was echt super leuk veel gelachen behoorlijk zwaar en umundig mooie natuur! Om jaloers op te worden!! ( dat jullie het even weten..(A) ) Ik heb met 7 ander boven op die berg gezwommen, gekookt en geslapen. De volgende dag begonnen we om 8 uur aan de afdaling. Ik denk dat het maar goed is dat jullie niet wisten wat voor afdaling. Dit had in Europa nooit gemogen. Ik zeg niet snel dat iets steil is maar als je een stap verkeerd zetten of je zou struikelen viel je gegarandeerd 50 meter naar bededen voor dat je ergens aan vast kon houden en voor dat je de afgrond in viel. Echt maf! Toen we beneden waren stond er een over heerlijke pizza op ons te wachten Zalig zo als de Belg zou zeggen!
Het weekeind daarop gingen we naar Cape maclear! Echt ultiem relaxt en super mooi. We hadden het hele weekend een speedboot, banaan en een band tot onze beschikking en onze lodge lag aan het strand van Lake Malawi! We zijn 2 avonden uit geweest in de Gerko bar dit was ook erg lang geleden! Lekker gedanst met de Afrikaanse mannen en het was geniaal om alle vrijwilligers is op een andere manier te leren kennen! Helaas eindigde dit weekeind een beetje suf. 12 van de 15 vrijwilligers zijn ziek geworden. Waarschijnlijk lag dit aan het eten. Zelf werd ik zaterdag nacht ziek ik heb paar dagen koorts gehad, overgeven, en flink aan de diarree! Gelukkig voelde ik me woensdag weer beter en ben ik weer rustig begonnen met werk!
Donderdag middag kwamen wij bij het project om met de kinderen te gaan voetballen. Maar toen we daar aan kwamen zijden alle kinderen dat ze honger maar dat het geld op was dus ze gingen liever niet voetballen. Wij waren echt stom verbaast en het bleek dus dat ze voor 1,5 dag te kort kwamen maar niemand durft de baas te bellen. Op dat moment hebben wij voorgeschoten en de baas en Jan gebeld om de situatie uit te leggen. Gelukkig pakte de baas het goed op en kwam hij s ’avond langs om geld te geven en om over de situatie te praten.S’ avond zijn we naar club G string geweest afscheidsfeestje van alle vrijwilligers die vertrekken ook de lokale vrijwilligers van alle projecten gingen mee! Dit was super leuk!
Vrijdag hebben we afscheid genomen van 10 internationale vrijwilligers. Zondag komen de nieuwe vrijwilligers ben benieuwd! :) Straks gaan we nog naar een of andere mooi tuin. en waarschijnlijk nog lekker zwemmen!
Nou ik vermaak me hier voorlopig nog wel! Bedankt voor alle leuke berichten, mailtjes en smsjes is echt fijn om te zien dat er nog een paar aan je denken..xD
Heel veel liefs Nadine!
Ps. Pff opzich kun je ook wel een verhaal schrijven over een verhaal plaatsen. Mean ben al van af vanmorgen 9:30 bezig en het is me nu pas gelukt! :( mja we hebben de tijd!!(A)
Hier weer een verhaal van uit Malawi! Ik heb weer van alles gedaan en ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen! Ik zit hier ondertussen al weer een maand. Het werk is nog steeds erg leuk en de weken erg afwisselend! Elke maandag beginnen we met een meeting en maken we plannen voor de komende week. De komende maand willen we ons focussen op home visit. Dat houd in dat we ouders, ooms tantes, broers en zussen proberen op te zoeken van het kind. En met een aantal gesprekken proberen we het kind weer naar ‘huis’ te krijgen. Bwalo blijft het school geld ondersteunen zodat we zeker weten dat de jongens niet weer de straat op gaan om voor de familie geld te verdienen! Dit controleren wij een paar keer in de week. Aan de hand van streetoutreachand school visit. We gaan de scholen langs en vragen hoe het gaat met kind op school en of hij mee kan komen met de lesstof. Ook checken we meteen of het kind wel daadwerkelijk op school is. Ook gaan we een paar keer per week de straat op en lopen we naar de stad. Om bij alle marken en supermarken te controleren of er kinderen aan het werk zijn! Dit laatste voelt voor mij altijd een beetje nutteloos. Wij zijn erg opvallend met onze blanke kleur dus vaak zien ze ons al eerder dan dat wij ze zien dus dan rennen ze er snel vandoor. Dus echt belangrijk voel ik me op zo moment niet :P. Ook is de bedoeling van streetoutreach dat je kinderen van de straat haalt die niet naar school gaan. Maar op moment zit het huis te vol en is er te weinig geld voor nog meer kinderen dus als wij kinderen zien moeten we ze gewoon laten lopen. Dit vind ik ook best lastig en redelijk kansloos dat we dan toch onze energie en tijd in streetoutreach stoppen. Mja zo ziet de baas het graag dus doen we dat maar. :P De baas wil eigenlijk dat we dat elke dag doen gelukkig hebben we hem al zover gekregen om het op 1 a 2 x in de week te laten.
We hebben vorige week individuele gesprekken gehad met elk kind. Dit was ook erg boeiend. We stelden vragen of ze na huis wouden, of ze het leuk vonden hier, of ze de straat misten, of ze vriendjes hadden in het center en of ze vijanden hadden ect. Aan de hand van dit gesprek hebben wij een voorlichting gemaakt over relaties, emoties en sociale omgang. Dit gaan we volgende week geven! Ook was dit gesprek handig om vaat te zetten achter de kinderen die erg graag naar huis willen. Mja waar ik ondertussen redelijk aan gewend raak vaat zetten achter iets is nou niet bepaald Afrika dus we nemen de tijd!
Op moment zijn we bezig om Pido ( een van mijn maatjes) terug naar huis te krijgen hij zit ondertussen al 9 maand in het center. Het gesprek met zijn vader en hem verliep redelijk goed zijn vader wou wel echt dat kon je goed zien. Maar Pido wist zich totaal geen houding te geven en lachte alles maar een beetje weg. Op een gegeven moment gaf hij aan dat hij wel naar huis wou ma dat hij niks met zijn stiefmoeder had. De vader beaamde dit en gaf aan dat dit wederzijds was. Erg lastig situatie. We hebben 4 a 5 x over geprobeerd met die stief moeder in contact te komen. Het excuus was dat ze van af s ’ochtend half 7 altijd naar de markt ging om te werken. Wij zijn 3 x over s’ochtend om 6 kwart voor 6 langs gegaan maar elke x toen ze wist dat wij kwamen was ze vroeger weg gaan. Nu zijn we opzoek naar een tante waar hij het over heeft gehad die eventueel voor hem wil en kan zorgen. Hier gaat waarschijnlijk weer behoorlijk wat tijd over heen!
Ook ben ik vorige week met Edna en Operie naar socialwelfar geweest. Deze organistatie heeft alle gegeven over de ingeschreven familie’s ook kunnen hun makkelijk contact leggen met ander districten. Aangezien niet alle jongens rond om Zomba wonen. Dit maakt het extra lastig want 4 jongens in het center willen erg graag (dit zeggen ze nu ma verander ook nog wel eens per dag) naar huis maar wonen te ver en wij hebben geen geld om ze te brengen. Ook hebben wij geen geld daar zelf elke keer naar toe te gaan om gesprekken aan te gaan met de ouders of andere familie leden. Dus ook daar blijven we redelijk in vast hangen. Er is nu besloten om het kind direct mee te nemen en uit te vogelen of het kind kan blijven financieel en sociaal gezien en zo ja dan blijft het kind direct zo nee dan nemen mee terug en zoeken andere familie’s. Hier keken wij best wel van op in Nederland duurt het integreren van z’n kind zeker een jaar en hier willen ze dat in een halve dag doen. Als ik dit ook vergelijk met Pido situatie (waar we al zo lang mee bezig zijn) kan ik me niet echt voorstellen dat het een succes word mja wie niet waagt wie niet wint!
Ook Mada een ander jongen op project gaat hopelijk deze maand bij zijn broers wonen. Dit heeft ook een aantal intersante gesprekken gekost maar hoe het er nu uit ziet wel succes vol en zien zijn beide broers en Mada het zitten! Vrijdag ( gisteren) hebben we een gesprek gehad met peter de broer van Mada. Nu kwamen er dus achter dat hun denken dat hij behekst is. Dit is voor ons wel lastig want tja die jongen mankeert niets in onze ogen en in de ogen van de lokale vrijwilligers ook niet. Ma we gaan er maandag in de meeting over hebben hoe nu verder.
Ook Charles mijn vriendje waar ik in het vorige verhaal over vertelde, dat we hem van straat hebben gehaald is gelukkig terug. Hij is een week weg geweest om een schone korte broek te halen van huis voor school ( dit horen wij als organisatie te kopen voor hem maar we kregen geen geld van Rodgers dus toen was hij op eens verdwenen). Iris en ik zijn die week naar Rodgers kantoor gegaan om hem duidelijk te maken dat dit niet kan. Helaas verzint hij allemaal excusen en geeft hij de lokale vrijwilligers de schuld. Dit doet hij waarschijnlijk omdat hij zich schaamt dat hij het financieel niet allemaal rond kan krijgen zo als hij dat wil. De vader van Charles is visser en hele dagen weg en zijn moeder is overleden. Dus dit word ook nog een lastige situatie.
Zo is over elk kind wel een totaal verschillend verhaal te vertellen en 1000 verschillende reden waarom ze op straat leven en voor ons zijn er wel 1000 reden waarom ze nog in het center zitten. Gelukkig kan ik de frustratie die er zijn wel weg lachen en me niet super druk om maken. Ik vind de middagen erg leuk met de kinderen spelen, houtbewerking, voetballen, dammen, kaarten dansen noem maar op. Van de week kreeg ik een compliment van de baas. Hij zij dat hij merkte dat alle kinderen erg gek met me zijn en ik ze een goed gevoel gaf. dit vond ik erg leuk om te horen en ik denk dat je daar ook je voeldoening uit moet halen. De ochtend is het erg gezellig met de lokale vrijwilligers en we doen ons best ook al voel ik me meestal gewoon een vakantieganger die wat van de wereld ziet!
De weekenden zijn ook echt super tof! Het 2e weekend dat ik hier was hebben we de Mulanje beklommen. Het was echt super leuk veel gelachen behoorlijk zwaar en umundig mooie natuur! Om jaloers op te worden!! ( dat jullie het even weten..(A) ) Ik heb met 7 ander boven op die berg gezwommen, gekookt en geslapen. De volgende dag begonnen we om 8 uur aan de afdaling. Ik denk dat het maar goed is dat jullie niet wisten wat voor afdaling. Dit had in Europa nooit gemogen. Ik zeg niet snel dat iets steil is maar als je een stap verkeerd zetten of je zou struikelen viel je gegarandeerd 50 meter naar bededen voor dat je ergens aan vast kon houden en voor dat je de afgrond in viel. Echt maf! Toen we beneden waren stond er een over heerlijke pizza op ons te wachten Zalig zo als de Belg zou zeggen!
Het weekeind daarop gingen we naar Cape maclear! Echt ultiem relaxt en super mooi. We hadden het hele weekend een speedboot, banaan en een band tot onze beschikking en onze lodge lag aan het strand van Lake Malawi! We zijn 2 avonden uit geweest in de Gerko bar dit was ook erg lang geleden! Lekker gedanst met de Afrikaanse mannen en het was geniaal om alle vrijwilligers is op een andere manier te leren kennen! Helaas eindigde dit weekeind een beetje suf. 12 van de 15 vrijwilligers zijn ziek geworden. Waarschijnlijk lag dit aan het eten. Zelf werd ik zaterdag nacht ziek ik heb paar dagen koorts gehad, overgeven, en flink aan de diarree! Gelukkig voelde ik me woensdag weer beter en ben ik weer rustig begonnen met werk!
Donderdag middag kwamen wij bij het project om met de kinderen te gaan voetballen. Maar toen we daar aan kwamen zijden alle kinderen dat ze honger maar dat het geld op was dus ze gingen liever niet voetballen. Wij waren echt stom verbaast en het bleek dus dat ze voor 1,5 dag te kort kwamen maar niemand durft de baas te bellen. Op dat moment hebben wij voorgeschoten en de baas en Jan gebeld om de situatie uit te leggen. Gelukkig pakte de baas het goed op en kwam hij s ’avond langs om geld te geven en om over de situatie te praten.S’ avond zijn we naar club G string geweest afscheidsfeestje van alle vrijwilligers die vertrekken ook de lokale vrijwilligers van alle projecten gingen mee! Dit was super leuk!
Vrijdag hebben we afscheid genomen van 10 internationale vrijwilligers. Zondag komen de nieuwe vrijwilligers ben benieuwd! :) Straks gaan we nog naar een of andere mooi tuin. en waarschijnlijk nog lekker zwemmen!
Nou ik vermaak me hier voorlopig nog wel! Bedankt voor alle leuke berichten, mailtjes en smsjes is echt fijn om te zien dat er nog een paar aan je denken..xD
Heel veel liefs Nadine!
Ps. Pff opzich kun je ook wel een verhaal schrijven over een verhaal plaatsen. Mean ben al van af vanmorgen 9:30 bezig en het is me nu pas gelukt! :( mja we hebben de tijd!!(A)
-
16 November 2013 - 13:03
Wianda:
Lieve Nadine
Wat een heerlijk verhaal weer! Wat maak je veel mee en wat klinkt het allemaal (ja het was duidelijk) jaloersmakend!! Geweldig zeg!! Fijn dat je zo aan het genieten bent en dat anderen ook zien dat de kinderen het zo goed met je kunnen vinden, fijn!! Ik mis je wel hoor, tis stil in en rondom het huis. Maar als ik deze verhalen zo hoor weet ik dat je intens geniet!!
Veel plezier nog en tot horens!
Liefs Wianda -
16 November 2013 - 14:22
Mia:
Ha Nadine,
Wat fijn dat jij het ook zo naar je zin hebt in Malawi.
We kijken altijd uit naar jullie verhalen en genieten er volop van.
Goede dingen en doen en zelf ook genieten, dat is nog niet zo'n gek leven.
Prachtig ook die mooie trips in het weekend, geniet ervan.
We wensen jullie weer fijne weken toe en geniet vooral ook van het mooie weer, is heel wat anders dan het mistige kille weer hier.
Groeten Jan en Mia Stemerdink.
-
16 November 2013 - 14:22
Rick:
Hoi Nadine,
Mooi verhaal heb je weer geschreven. Leuk om te lezen wat je daar allemaal voor goede dingen doet en dat je ook nog eens super mooie weekendjes hebt. Gelukkig ben je ook weer beter! Geniet nog van je tijd daar!!
En ja ik ben ook jaloers :P
Liefs Rick -
16 November 2013 - 16:40
Henriëtte:
Hallo Nadine.
Prachtig allemaal. Zoals je het omschrijft en met die mooie foto's erbij, dat moet je gewoon meemaken.
Fijn dat je het zo naar je zin hebt en ja, je bent al een maand weg.
jij zit daar lekker in je hempie (of nog minder ha,ha) en wij hier in een mistig miezerig wereldtje, het zij zo,
Geniet in volle teugen van alles wat je tegenkomt en wees trots op het compliment wat je van je baas kreeg, blijf zo bezig dat geeft je alleen maar nog meer kracht om daar wat voor die kinderen te betekenen.
Nadine we wachten op je volgende verslag, groeten Martin en Henriëtte
en hou je goed -
16 November 2013 - 18:33
Gerda:
Hey Nadine, mooi hoor dat we op deze manier mee mogen genieten met jouw belevenissen...En zouden we al niet een beetje "jaloers" zijn op deze mooie reis/werkzaamheden..dan waren we het zeker wel op de geweldige temperatuur!Hier wordt het langzamerhand kouder(en mistiger..)geef mij maar het voorjaar en de zomer!
Wat een bijzonder gevoel he dat je voelt dat de kinderen je aanwezigheid zo op prijs stellen..(ik kan me er wel wat bij voorstellen..)Je mag een lichtstraaltje voor ze zijn en daardoor veel voor ze betekenen!
Ik wens je een bijzondere tijd and...be blessed!!
Gerda. -
16 November 2013 - 19:21
Annika:
Haa Dien!
Zooo dat klinkt heerlijk zeg. Inderdaad jaloersmakend!!
Je maakt erg veel mee, fijn dat je het project ook zo leuk vindt. Goed dat je zoo geniet, voor je het weet is het voorbij!
Naar dat je ziek was zeg, dan kun je je zo ellendig voelen. Maar wel fijn dat je af en toe ff lekkere weekendjes weg hebt, en ff kan relaxen.
Geniet nog van alles!
xx
-
16 November 2013 - 23:04
Mama:
Lieve Nadine,
Mooie foto's heb je erop gezet. Nu heb ik een beetje een beeld van je plekje daar. Ik had er al wel wat via de app gezien maar zo is het duidelijker. Leuk ook dat Oma je zo even kon bellen, vond ze wel fijn geloof ik. Vooral fijn dat je weer beter bent en niet weer zomaar iets eten van de geïmproviseerde Mac.... Nou geniet van alles en tot mails.
kus mama -
17 November 2013 - 12:52
Henk:
Ha Nadine, het is wel leuk om je belevenissen in donker Afrika te lezen. Succes en veel plezier en dat ze nog veel van jou mogen leren. Groeten uit mooi Dale / Henk W.
-
18 November 2013 - 21:07
Rudi En Margreet:
Hoi Nadine,
Leuk om zo te lezen wat je daar allemaal doet en beleeft. Best indrukwekkend allemaal! Gelukkig kun je in de weekenden even lekker bijkomen! Heel veel succes en groetjes van ons. -
25 November 2013 - 11:54
Joost:
Nadine,
Wat gaaf om te lezen zeg en wat maak je een hoop mee!
Heel veel plezier en succes nog!
Groetjes,
Joost -
01 December 2013 - 22:40
Annet:
Ha Nadine, leuk om je verslagen te lezen en te weten wat je nu daadwerkelijk doet. Als jij een helling stijl vindt dan moet het wel levensgevaarlijk zijn! Ik kan wel zeggen "doe voorzichtig " en dan weet ik meteen dat je heel goed luistert naar je tante :-) Veel plezier en tot schrijfs! Annet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
